www.kbi-bujanoc.com

Një vajzë e re kaloi pranë një njeriu të moshuar i cili ishte ulur në rrugë. Kishte zgjatur dorën në mos dikush do ti jap diçka. Vajza hoqi çantën nga krahu duke kërkuar ndonjë dinarë për ti dhënë. Megjithatë portofoli nuk ishte aty, e kishte harruar në shtëpi. U ndje shumë e mërzitur dhe e pikëlluar. Mendoi vet me vete: O Zot pse bash sot e paskam harruar.” Ajo ngriti supet dhe i tha: “Më fal “baba” , si duket  paskam harruar paratë në shtëpi, nëse do Zoti nesër nëse je këtu do të sjell diçka.” Njeriu i moshuar i tha: “Nuk ka nevojë bijë, me dhe më shumë se kushdo tjetër deri tani.” Vajza e hutuar e pa dhe i tha: Si mendoni, çfarë do të thotë kjo?”

Më dhe një fjalë të cilën askush deri sotë nuk ma ka thënë, me the “baba”, dhe kjo më mjafton” – tha ai.

Ka thënë të vërtetën i Dërguari i Zotit, s.a.v.s.: “Edhe fjala e bukur është sadaka.”